Poeten jardunera hurbildu gara, kantura, hitz poetikoaren inguruko zerbait esateko as-moz. Eta bide horren abiapuntu bezala definizio hau erabili dugu: hitz poetikoa gauza ba-tentzat izen egokia aurkitzen duen hitza da. Kasik «izen sakratu» bat, Hölderlin handiaren hitzak erabiltzearren.
Halako hitz boteretsu batek gauza bat izendatzearekin batera, gauza baten izana ere sortu eta osatzen du. Esan nahi baita: izen egoki batek izatasuna ere ematen dio izendatzen, ahos-katzen eta kasik ukitzen duenari, hau da, hitz poetiko hori agertu baino lehenago izengabea zen gauza orori. Horrela ikusita, egia poetikoa dirudi esaera zaharrak dioenak: «izena duen guztia omen da».